9 Nov 2009

Subidón, a εὐφορία

Oes un ruidiño case imperceptible. Crack. O mundo xira unha milésima de segundo máis rápido do habitual e todas esas pezas que non acababan de encaixar atopan o seu lugar. Páganche. Tes un novo recuncho. Unha viaxe na recámara. Unha pedra debuxa novos círculos sobre a auga. Novos proxectos. Novos compañeiros. De repente, o mundo é un lugar marabilloso. Orballa e a néboa difumina a silueta das torres da catedral. Sabes que non é máis ca unha ilusión, pero é tan bonita que calculas que tampouco importa tanto.

No comments:

Post a Comment