Parece ser que AR palizou á Maritere no primeiro round. O efecto-Maneiro foi fundamental, un golpe maxistral que deixou k.o. á Campos e a Lamásgrande, que contaban gaña-la guerra o primeiro día conversando humanamente (algún día contareivos o daquela vez que fun ó programa de Pedro Ruiz -cobrando, of course, chámase prostitución intelectual- a que me explicase en ton paternalista bamboleando os pés da mesa embaixo por que unha entrevista periodística é mala e unha conversa humana é boa, pecho paréntese). Sen embargo, se eu fora AR (lagarto lagarto) andaríame con ollo, que Ramona non ha durar tanto no mercado televisivo como Sergio Pazos en África. Al tiempo. Por certo, xeniais o equipo dos anónimos tirando a auga en plena sabana "porque pesa un huevo". Momentazo televisivo.
Buenafuente non puido con Sardá nin no día da estrea. Mágoa.

E hoxe, a nai de tódalas batallas... eu teño teatro e unha aínda ten algunha que outra prioridade, pero pagaría (café?, copa?, puro?) por unha crónica.