30 Aug 2011

Mala educación

De mi vida lo que puedo contar es bueno, por eso la escribo poco. Hace un año comencé a publicar mis diarios pletórico de tristeza, como un señor enjoyado envuelto en depresiones al que la desgracia le estaba tumbando el pelo. Pero cuando las cosas amenazan con ir bien resulta de mala educación contarlo.
___
*CXIV, Manuel Jabois.

Downton Abbey



___
*Downton Abbey é unha serie dramática británica creada por Julian Fellowes para a ITV. Disque cada episodio da primeira temporada custou un millón de libras e que os viron (de media) máis de 10 millóns de telespectadores no Reino Unido e máis de 6 millóns nos USA. En total, máis de 100 países compraron os dereitos de emisión. En España, emitiuna Antena 3 os martes e andivo entre os 3,2 e os 2,5 millóns de espectadores. Apta para fans de Jane Austen, de James Ivory, das witty remarks británicas e, por suposto, de Upstairs, Downstairs. Nos primeiros capítulos emborrachoume un pouco a enormidade da produción, a verdade, pero acabei colléndolles tanto cariño aos personaxes que conto as horas que faltan para saber que será deles na segunda temporada (da que fala aquí, The Guardian).

28 Aug 2011

O final do túnel



Vai rematando o vrao máis tranquilo e enerxizante da miña vida. Semanas de lecturas e series, de cañas e conversas, de xornada de verán autónoma, de sonos de oito horas, de hortas limpezas papanzas e paseos en familia. Foi un vrao raruno, sen viaxes nin excusas para non facelos. Un vrao silencioso, apático e algo autista, supoño. Pero tamén xenial, xusto e necesario. Un tempo precioso no que estiven onde quería estar, con quen quería estar. Antonte, no noso último paseo estival, invadiume o espírito da metáfora evidente e díxenlle ao papá: Visto dende aquí, calquera diría que por fin chegamos ao final do túnel. El miroume con ese sorriso pillo que se lle puxo ultimamente e respondeu: ... eso ou atopamos por fin o tren que nos remate.

26 Aug 2011

Cuitelo

Pídesme que faga aquel biscoito de chocolate. Coloco a tableta no borde da mesa e cargo todo o meu peso sobre as últimas dúas porcións. Nada. Doulle un golpe seco. Non hai maneira. Collo un cuitelo, colócoo na liña e finco con forza, a man dereita no mango e a esquerda no gume. Cando me dou conta do erro xa é tarde. O sangue anégame os pés.

25 Aug 2011

Acusación

A NENA miraba
todos os días
enriba do armario
se a pelota seguía alí:
desinchándose

__
*Acusación é o segundo libro de Xiana Arias. Non lle lin Ortigas, pero este pareceume un artefacto perfecto, a dose xusta de versos concisos, directos, algo crus: RECOÑÉZOME na dúbida: / Canto tempo resistirá a man / na pota de auga fervendo nos que rastrexar imaxes compartidas, como esa pelota que se desincha no alto dun armario ou esa sensación de desubicación permanente: VOUME / quero volver. / Estou sempre / no lugar seguinte. / Cando me deito / quero volverme erguer. / Cando me ergo / quero volverme deitar.

6 Aug 2011

The Big C



Cancer is the only illness that all patients think they're being punished.
___
*Lin por aí que The Big C é unha serie sobre como vivir o cáncer dende unha perspectiva positiva, pero eu non lle vexo o optimismo nin a visión positiva por ningún lado. The Big C é divertida, pero non porque ningunha das personaxes considere que un melanoma de estadio IV é unha oportunidade. Máis ben todo o contrario. En The Big C hai negación, hai escapismo, hai un punto bastante razonable de loucura e hai o sarcasmo despiadado de quen se ve xa fóra desa foto algo previsible que é a vida dunha muller branca do extrarradio estadounidense. Se algunha tacha teño que facerlle é que non o deixaran estar na primeira temporada.
**A non perder, tal e como me advertira
Ghanito, Idris Elba. Aiomá e todo iso.

2 Aug 2011

Inside Job


Why should a financial engineer be paid four to a hundred times more than a real engineer? A real engineer builds bridges. A financial engineer build dreams... and, you know, when those dreams turn out to be nightmares other people pay for it.
___
*Inside Job é un documental sobre a crise financieira de 2008 escrito, dirixido e producido por Charles Ferguson. O autor defíneo como "unha película sobre a corrupción sistemática dos USA por parte da industria financeira e as súas consecuencias", con el gañou o Óscar ao mellor documental e lin por aí que á Sony lle custou 2 millóns de dólares facelo e que leva recadado 4,3 só nos Estados Unidos. É un traballo documentadísimo e, sen embargo, claro e entretido. Dá bastantes ganas de desmontar este chiringo absurdo no que vivimos e supoño que, xa só por iso, paga a pena velo.