Sigo perdida estresada insomne, pero xa non escuito cancións deprimentes. Agora ando por aí, retratando as partículas de pó en suspensión. Buscando sombras. Facendo planes. Deixeime atrapar polos horarios flexibles. Polas borracheiras das noites dos luns. Polos compañeir@s de viaxe... Non teño tempo para nada. Nin para o blog nin para a melancolía nin para min mésma.
Se cadra, tardo en volver.
Ou, se cadra, non.
No comments:
Post a Comment