5 Apr 2011

Curtocircuito (II)...



... cando me preguntas, así todo seguido e mirándome aos ollos: que tal todo? Non, benigualben non me vale. Dime que tal todo, pero de verdade. Eres feliz? Estás vivindo a vida que queres vivir?

___
*A foto é do colectivo boliviano Mujeres Creando. Aproveito para compartir tamén esta web, onde atoparedes (entre outras cousas chulas) Before I Die, unha instalación interactiva que se realizou a comezos de ano nas paredes dun edificio abandonado de Nova Orleans.

4 comments:

  1. acho que a resposta é non

    ReplyDelete
  2. A resposta non é sinxela. Nin si, nin non, senón todo o contrario. Eu son feliz e vivo a vida que quero vivir, dadas as circunstancais. Pero, como di Zeltiavertida na súa última entrada: "¿Cómo puedo disfrutar de la paz y la tranquilidad de la vida hogareña cuando siento que hay prisa, que los años vienen sobre mi? Luego vendrá la flacidez en los músculos, las arrugas en la cara, las canas… la mayor parte -y lo mejor- de mi vida se habrá pasado y yo seguiré sin saber como debí haberla aprovechado. ¿Divirtiéndome al máximo?. ¿Cuidando de mi familia?. ¿Estudiando, aprendiendo y haciendo algo de interés? ¿Qué es de interés? ¿Interesante para qué? ¿Dónde está, en que consiste aquello que hace que estés aprovechando la vida?"

    ReplyDelete
  3. eu sinto exactamente iso. día a día esperto coa mesma dúbida: que fago vivindo aquí? mais non sei se a resposta é "aproveita o tempo" ou "certo, volve para casa". e esa dúbida é a que resume as outras miles. se gosto do meu traballo, se gosto da xente que me rodea, se desaproveito o tempo todos eses días que quero estar soa, se sair polas noites aporta algo...
    e é sempre igual, faga o que faga. non existe manual que diga como tes que vivir a túa vida, e os consellos dos demais son dificilmente adaptables a unha propia. mais se tivese que responder, probablemente a resposta sería non

    ReplyDelete
  4. ¿pois sabedes que? hai 21 anos que escribin iso... e hoxe, eterna insatisfeita, o único que teño claro é que hai que estar "consciente". Quizá sexa a conciencia de cada día debullado.
    quen sabe.

    Emereci: grazas.

    ReplyDelete