Uno
Nas semanas que me quedan desta beira hei levar sempre comigo o meu agasallo do amigo inblogsíbel (gracias), para que vaia gardando as imaxes que quero que me devolva xunto coa miña cando esteamos os dous por-eses-mundos-del-señor.
De momento ten almancenada unha tarde marabillosa en Bonaval, coa ambientación musical do amigo de Pawley (terrible non quedar co nome*) incluida.

Due
Cada día teño menos claro quen son. No medio do blogomillo, primeiro síntome pequena e torpe, máis tímida e calada do que son/fun/teño a idea de ter sido con ningún outro grupo de xente, e despois, cando chega a hora de despedirse, xa estou tan cómoda e tranquila que me rebenta que falte tanto para a próxima. Serei eu, serán os blogueiros ou será o LK?
Falta tantísimo para a próxima... Sabe dios cando poderei ir eu a outra!

Tre
Pero vós o que queredes é lercheo e eu son unha das pouquísimas asistentes que non ten afotos do evento, así que por aí mal. E a crónica? A (miña) crónica salientaría o riquiños que son goretoxiño e a súa nai; o ben cuberto que está o futuro do xornalismo galego gracias a O’Xirarei, Xornalistiña, Oko e Modesto a pesares da Factoría e da rutinización e de todos eses atrancos cos que se enfrontan os que non escapan como escapamos outros; o cómoda que se sinte unha (e o muitirmo que aprende) ao lado de Opaco, Acedre, Besbellinha, Postscriptum e Ictioscopio; e o alta que é a cota de frikis (concepto amplo e positifo, sempre positifo) neste mundo blogueiro noso, e non só polos que o levan no cargo, como Ifrit ou Snob Neurótico, nin pol@s que exercen decote, como Ascárida (mui riquiña, tamén, agradécense os cariños), senón polos que o son casi sen sabelo, como Fer (ese físico de raíces hebreas e coñecemenos case ilimitados sempre rodeado de xornalistas) ou Mourullo (ese bot con apariencia humana e un traballo misterioso).
Unha crónica como é debido tamén revelaría os atractivos máis comentados dalgúns blogueiros ilustres e, por suposto, elucubraría coas relacións, expresas ou presentidas, que puido haber, pode que haxa ou poden estar por chegar no blogomillo.
Pero eso, amig@s, non o paga nin a master card.

Cuattro
Hoxe comezo oficialmente as vacacións post-intento de tesina. De momento, teño a maior historia xamáis contada e uns 40 Gb de películas na recámara. Acéptanse propostas.

*O nome é Fredy Fevereiro e podédelo escoitar aquí.