Chove en Santiago por terceira vez dende que cheguei ao hemisferio sur, vai xa para oito meses. Desta vez, a napolitana e o madrileño non se queixan da chuvia, esperan que nos bote unha man nesta luita desigual contra o smog.


Afoto de Raúl Maldonado para El Mercurio

A chuvia chega, como tantas veces na miña vida, en época de cambios. Despois dunha nova semana de despedidas, caio en que a próxima será a nosa. Entrarei, con anITA, no derradeiro tercio desta experiencia austral cunha fin de semana longa na fronteira co Perú.
Lémonos á volta.

Ser muller en Chile (I)

En Que mala es la gente, de Quino (eu roubeino aquí).

A Sociedad Conyugal, que en Chile regula por defecto o rexime dos bens no matrimonio, establece ao marido como "jefe de la sociedad conyugal" e administrador ordinario dos bens comúns, dos propios e dos da muller. A muller só pode administrar os seus propios bens (os comúns e os do marido nunca os poderá xestionar totalmente) de maneira extraordinaria, previa autorización do marido ou da xustiza.
Non, non o inventei (ollo ao artigo 1749).
Si, suponse que o están cambiando.
Ao fin e ao cabo, teñen unha presidenta do Goberno.

Rapa Nui é o sitio máis misterioso, intenso, místico e contradictorio (tan liberador como angustiante, tan húmido e enlamado como fermoso, tan cheo de homes guapirmos como de alcólicos e de persons) que visitei na miña vida.
E choveu.
A baldes.
Veño coa pel renovada.
E coa cabeza algo descolocada.

Pd. Evidentemente, o das autofotos sigue sen ser o meu, pero estou traballando neso ;)

Habemus microrrelato

Chego tarde á cita, seino, pero non podía deixar sen atar a mamá. Espero que o can non roia as cordas e a ceibe. Non sobreviviría.
Parabéns, peke.

Escapando do smog e dos seus efectos, Eva Luna, anITA, a becaria menos precaria (a de Promomadrid) e máis unha servidora partiremos este sábado cara á mítica Rapa Nui.

Miss Chichos' Birthday

Aí nos tedes a erikitajuajua e máis a min. As malas linguas dirán que sempre tiven cara de mala hostia. E terán razón, nunca o neguei. Pero é que ademáis, a miña nai sempre lle deu por plantificarme unhas rebecas, uns lazos e uns cuellos-babero que... en fin.
Erikitajuajua pode ser considerada (co permiso das demáis) miña curmá favorita, algo así como unha curmá-irmá...
Sempre xuntas.
Menos cando nos atacou unha vaca na porta da casa vella e a tiven que deixala soa... para ir buscar axuda, evidentemente...
Ehem...
Erikitajuajua está de cumpre.
E eu, mui lexos.
...
Débesme unha bolsa de gominolas, miss chichos.

O Santiago Austral leva dous días en Alerta Ambiental.
Esta alerta implica unha restricción na circulación de vehículos sen selo verde (non catalíticos), a prohibición estricta no uso de chemineas no fogar e a recomendación de non realizar actividades deportivas.
Tamén implica que unha néboa asquerosa e gris o cubra todo.

Alucinante

En El Diaro de Lugo y su Provincia.

Nove mulleres prostituídas detidas.
"Identifican" 32 persoas e deteñen 9 víctimas. É o puto mundo o revés. Esto pásanos pola puta Ley de Extranxeiría que temos:

É fundamental modificar o art. 59 da Lei de Extranxería, polo que, para que os estranxeiros que se atopen en situación irregular por seren vítimas de trata non sexan expulsados, faise necesario que denuncien ou colaboren na investigación aportando información efectiva. Na práctica non funciona esta alternativa e faise necesario denunciar, o que é case imposible dadas as circunstancias das vítimas, que se ven ameazadas e non confían na policía.
1ª Ponencia das V Xornadas Locais sobre a Violencia de Xénero do Concello de Lugo.

Xa vai sendo hora.

I Concurso de Microrrelatos Lemosgalego

Pois iso, que podedes consultar as bases no twitter de Lemosgalego.

Actualización (luns 14 de maio): Eu xa deixei a miña (primeira) contribución.

Don Quijote, de P.R.Picasso

Qué grande é que lle agradezan a unha o traballo que con tanta dedicación realiza. Vale que llo agradecen a outra persoa, porque unha non firma nunca os seus propios traballos, pero... eso son detalles sin importancia da vida da bolseira. O caso é que unha agradece eses ramalazos de furia, de emoción verdadeira, de comunión na loita, que ten ás veces o empresariado español:

Gracias por su ayuda y gran información de Chile, nos ayuda para poder buscar un importador y luchar contra el Déficit Comercial de España.

Olé!

Adelante corazón, sin miedo a la derrota,
durar, no es estar vivo corazón, vivir es otra cosa

Bos Aires non é bonita. É a cidade máis europea de Latinoamérica. Todo o mundo o di. Pois vaia, para ver cidades europeas houbérame quedado en Europa. Bos Aires é como Madrid, pero clavada, eh, coa súa Gran Vía, co seu Callao, co seu Lavapiés, coa súa Fuencarral... Pero (aínda) máis suxa.
Bos Aires non é bonita e, sen embargo, en catro días namoreime dela.
Namoreime da labia dos taxistas, da beleza desenfadada dos porteños, da poética decadencia dos tanguistas, da profusión de postos de artesanía, dos teatros e das librerías cheos a tódalas horas de xente de tódalas idades clases e condicións, dos escolares que okupan os museos (e a Feira do Libro), das avoas que te piropean pola rúa ou che contan a súa vida nunha pizzería, das chacareras que te fan chorar cando chas canta Mercedes Sosa, das consignas coreadas a medianoite ante a Casa Rosada...
E, sobre todo, namoreime de min mesma... do que son eu en Bos Aires.

...durar, no es estar vivo corazón, vivir es otra cosa

Lemos Galego

Pois iso, que levo dúas semanas deambulando polo cono sur na busca dese libro (en galego) co que poder contribuir á vosa marabillosa idea.

Está complicado, pero non desespero.

Mentres, sígovos.

E, para os que aínda non saibades de que vai esto, para unirse ao grupo hai que:

1.-Escoller un libro en galego e comezar a lelo (se aínda non o fixeches).
2.-Rexistrarte en Twitter cun nome de
usuario ou usuaria que comece por lg_ (sabemos que está só en
inglés mais aínda non existe ningún clon en portugués nin en castelán)
3.-Incluír como primeiro contacto a lg_lemosgalego, ademais
de outros da túa elección (como non existe a figura do administrador, é o único
modo de nos asegurar que todos os participantes son visíbeis para o resto)
4.-Comezar a trasmitir opinións, recomendacións, comentarios, glosas… sobre
os libros que esteas a ler en galego. O límite por comentario está en 140
caracteres.
5.- Se che apetecer podes incluír no teu blog/web algún dos
“badges” que che ofrece Twitter para teres á vista os teus contactos ou os seus
comentarios.

Aproveito para perdirvos, a vós que podedes, que leades Licor de abelá con xeo por min... que lle teño unhas ganírmas...