No meu moleskine XXVI: Analistos

Vas de liberada, pero eres unha redentora... ...Como todas as mulleres
___
*A foto, outra vez, de Robert Frank.

Volver empezar

Todo o mundo tira de ti con todas as súas forzas. En direccións contrarias. E tu vaste estirando vaste estirando vaste estirando. Sintes que vas perdendo a túa forma orixinal e pregúntaste canta tensión máis podes aguantar. Entón, un día calquera, un lixeiro toque extra desfaite en mil pedazos. Estoupas como un globo. Desapareces. Non queda nada de ti.
Só queda o monte.
E volver empezar.

No meu moleskine XXV: Ludópatas

Acabaré en el casino, apostándome a rojo.
___
*A foto é de Robert Frank, si. Pertence a The Americans, tirouna en Nova Orleans en 1955 e chamouna Trolley.

Odio a túa cotidianeidade. Ódioa. Odio como me exclúe.

Conversas co Pikiniño II: Obstáculos

Eu tecleo mentres el edifica un garaxe enorme no medio e medio da miña habitación. Teñen que coller todos os coches, explícame. Remata, mírao orgulloso, facémoslle unha foto, dime preocupado: cando acabes de traballar e te vaias, hai que cerrar a ventana, para que non veña ningún lobo e o desfaga. Eu protesto: cando acabes temos que recollelo todo, porque eu teño que pasar por aí para sair da habitación. El pénsao un segundo e responde: e se imaxinamos que o garaxe está debaixo dunha rotonda e tu pasas darredor?

No meu moleskine XXIV: Modestos

Non aprendiches nada durmindo comigo.
___
*A fotografía foi a portada do libro London/Wales de Robert Frank.

ἀφορισμός IX: Contrastes

Coller velocidade costa abaixo é perigoso.
Coller velocidade costa arriba é esgotador imposible.

Número oculto

Cada noite marca un número ao azar. Saca o primeiro número de cada recadro do sudoku do día e chama. Esta noite sáelle o meu. Á unha menos cuarto, un número oculto escarállame a primeira noite de sono das vacacións.
- Diga?

Alguén respira forte. Espero. Nada. Colgo. Soa de novo.
- Diga?
- Me estoy masturbando pensando en ti.
- Ah si? E quen eres?
- No te lo puedo decir.

Colgo e busco no móbil unha opción para restrinxir as chamadas de números ocultos. Soa. Colgo. Non a hai. Quítolle o son e busco unha solución no google. Atópoa nun foro de opositor@s a Policía Nacional:
- La compañia telefónica tiene TODOS los recursos necesarios para identificar la llamada entrante y de qué número procede, incluso si la llamada no ha sido contestada. Es necesario que un juez ORDENE al operador que haga esa gestión y el número se presentará, del mismo modo que si haceis un desvio al número de la policia (al fijo o al 091, 092) o bomberos 080. Yo dispongo del mismo método. Enviadme un mail a tigre_1619@hotmail.com y os echo una mano.

Miro o móbil. Tres chamadas perdidas en pouco máis de dous minutos. Sen pensalo muito, escríbolle a tigre_1619. Contéstame en seguida. Pídeme o meu número de móbil e as horas exactas da primeira e da última chamada. Contéstolle e, en menos dun minuto, recibo outro correo seu:
- A mi hija se la cargó un degenerado, como el que mató a Laura Alonso. Como el que te acosa a ti. Han pasado más de diez años y nadie ha hecho nada, así que he decidido echarle una manita a la justicia. Gracias por tu ayuda y no te preocupes que ese hijo de puta no te vuelve a molestar. Ya lo tengo localizado.

E agora non sei que pensar.

A felicidade é espertar porque estás cansa de durmir. Deixar secar a pel espida ao sol. Que o afillado se durma mirando para ti. Sorrindo. Falar co sobriño de Juanes da horta do cole dos amigos da bici do quad. O paseo do colesterol. Os temas enormes. Es@s amig@s que levan aí toda a vida. Que estarán aí toda a vida. Discutir. Ler. Ver a tele. Durmir ata que te cansas... Espertar.