É a última vez que uso a tarxeta marabillosa antes de empaquetar o ordenador. Teño o móbil en silencio. Non quero, non podo, soportar outra despedida. Gracias por chamarme igual e polas últimas mensaxes. Gracias por noites como a de onte, como a do sábado, como as de sempre. Gracias por seguir aí, ao pé da fonte... é máis fácil saltar cando sabes que te están esperando fóra cunha toalla seca. Gracias, en fin, por todo.
Pasaino (perdoarédesme o localismo) ben na miña ausencia e mandaime as crónicas, estareinas esperando.
O próximo tumbadiós... de hoxe nun ano!
No comments:
Post a Comment