la escalera cuesta abajo y la calle cuesta arriba,
la policía hoy te busca sólo a tí*...
Quedaramos para tomar algo a un bar que nos gusta muito a Eva Luna e máis a min (excelente decoración, boa música, concurrencia variopinta e actuacións en directo), pero estaba pechado. Mentres esperabamos ao resto para decidir cara onde tirar, saiu un rapaz. Despois duns segundos de deliveración, Ana preguntoulle se non ían abrir. "No, poh, estamos haciendo un asado (si, dentro do bar), pero si quieren venir están invitadas, soy el dueño". "Obvio, poh". Tres Austral lager de litro e dúas botellas de viño despois, alí estabamos nós, unha chilena dúas italianas e tres galegas, quentándonos ao lume do asado no patio dun bar, falando de arte, de poesía e de vida con tres divorciados con fillos, un futuro pai, dous solteiros descocados e un "artista contemporáneo" curtido en NY e París. "Pero artista plástico?". "No, contemporáneo".
Seis persons dos que marcan época.
Unha noite desas que fan que pague a pena chegar resacosa á oficina.
*El Compadre, en Vamos que nos vamos, de Muchachito Bombo Infierno.
No comments:
Post a Comment