Chega a fin dun ciclo. Mañá acábanse os abrazos cunha romaría algo sui generis na que espero poder compensarlle ao corpo a base de polbo e LK as horas de sono que lle roubei estes últimos meses. Hoxe sinto un baleiro enorme e supoño que será porque -ademais do sono- perdín muito neste tempo, muitísimo... aínda que só foran ilusións. As ilusións, como todo o mundo sabe, ocupan muito e duran pouco.

Coas desilusións pasa todo o contrario.
___
*A foto, por certo, e de Xesus Ponte. Cedeuna El Progreso.