El factor A

“Gustar” es una cualidad pasiva, afecta a los demás, pero vive en el sujeto y en él la observamos. “Atraer” parece una fuerza magnética que a pesar de nacer en el sujeto se observa en el movimiento de los demás. Algo nos puede atraer, retenernos e incluso perdurar en nuestra memoria, aunque no nos guste en absoluto. Casi todo lo que nos atrae, nos gusta. Pero no necesariamente.
___
*POSTPUBLICIDAD. Reflexiones sobre una nueva cultura publicitaria, de Daniel Solana.

Broken

House: Why did you kiss me?
Lydia: How many reasons are there? I like you. It felt like a nice way of showing you that.

___
*Din que non hai nada máis atractivo que a felicidade xenuína e, sen embargo, a algunhas persoas encántannos os seres tristes e escuros.
**O primeiro episodio da sexta temporada de House é a mellor película que vin en bastante tempo. E si, Lydia é Franka Potente.

Outing XI

Gústame levar roupa doutra persoa e que o seu olor me sorprenda ao longo do día.
___
*Tamén me gustan as pequenas cousas que fan felices aos demais.

É o momento

Envío tres dos proxectos aos que máis horas lles dediquei nos últimos anos ao disco duro externo e gaño 40 Gb de espazo no ordenador. Mentres calculo a equivalencia cerebral deses gigas, chégame un aviso de Gmail: sobrepasei o espazo permitido, teño que soltar lastre. Dispóñome a descargar 7458 Mb de conversas proxectos textos fotos audios deseños probas. 25.000 correos. O proceso é máis lento do que pensaba. Dame tempo a albiscar títulos remitentes frases...

Remángome.

Toca limpeza xeral.

(o tema pinchouno Moi)

No meu moleskine XXXVIII: e de dereitas

Tocar ben é de dereitas.
___
*Oído por un amigo nun concerto punk.
**O da imaxe é Jimi Hendrix, un dos mellores guitarristas de todos os tempos (1, 2 e 3). E si, a pesar de ser zurdo, hai quen sostén que escoraba un pouco para a dereita.
***Non din identificado ao autor (ou autora) da foto. Se sabedes quen é, agradeceríavos a información.

No meu moleskine XXXVII: de esquerdas

Cariño, el comunismo no está reñido con vivir en un loft. Para nada.
___
*A foto chámase Old and New Shanghai (2007) e fíxoa Boris Svartzman, un fotógrafo franco-arxentino que leva sete anos vivindo en China e que nos últimos anos gañou varios premios de fotografía social cunha serie de fotografías sobre as demolicións dos vellos vecindarios en Shanghai.

Outing X

Cada certo tempo tomo unha decisión que todas as persoas que me rodean consideran errónea. Unha decisión desas con enxundia. Deixar ao mozo perfecto. Deixar o traballo perfecto. Deixar a cidade perfecta. Deixar a vida perfecta. Nunca me arrepentín de ningunha desas decisións, pero cada vez que me achego a unha témblanme as pernas.

Parece que non, pero témblanme as pernas.

___
*P.S. Todas as decisións importantes que tomo na vida conteñen o verbo deixar. Iso si que é un descubrimento... O que non sei é de que.

It really really really could happen

No one here is alone, satellites in every home
Yes the universal's here, here for everyone
Every paper that you read
Says tomorrow is your lucky day
Well, here's your lucky day.

(click)

De galiñeiros e outras movidas

Por aquí ando. Xente riquiñirma, curtas chulas e música ata nos galiñeiros, xa teño estado en sitios peores.

Tréboles

-Por que na nosa casa nunca hai tréboles de catro follas?
-Claro que os hai. Están aí dentro. O que pasa é que hai que buscalos.
-E por que na nosa casa nunca hai tempo para buscar tréboles de catro follas?
-Porque hai que traballar.
-E por que?
-Porque non me deixan volver ao cole contigo.
-Buf, eso si que molaba.

La manera de recogerse el pelo

si un día
después de una de estas noches
en las que ejerzo
de encantadora de serpientes
al despedirme
me oyes decir
que sólo soy un fraude

compadéceme:
los adictos a los aplausos
también necesitamos testigos
cuando nos quitamos
el maquillaje.

___
*La manera de recogerse el pelo. Generación blogger é unha selección de trece mulleres poetas feita por un home, David González. Publicouno Bartleby agora en abril. A cita é dun poema de Ana Pérez Cañamares que se chama "Si un día me oyes" e que podedes ver, xunto con moitos outros, no blog da autora. O libro está estupendo, por certo, aínda que o do DVD non me acabe de convencer. Ah, e hai dúas autoras galegas que escriben en galego, Déborah Vukusic e Begoña Paz. E outra máis que escribe en castelán, Lucía Fraga.