Interrompo á xente. No que hai unha milésima de segundo de silencio, encho o oco dándolles un final inesperado (e con frecuencia erróneo) ás frases alleas.
Non o podo evitar.
E ata hai uns días nin sequera me daba conta do moito que o facía.
É mellor calar e parecer estúpida que abrir a boca e confirmalo?
vaia... non me pasa a min namais.
ReplyDelete[a min xa mo fixeron notar hai tempo, e outro tanto tempo hai que loito contra ese mal costume, pero e que canta pacienciña fai falla...!]
:-)
Verdade? É que a xente é taaaaan lenta :-P
ReplyDeleteEu son ao rivés.
ReplyDeleteE un detalle que aprendín co Leo: canto máis coñezo de Leomáis me coñezo a min.