xa sei que estou algo pesadiña cos reflexos.
esta é a derradeira, prometido.
Un ano máis. Hai moito tempo que deixei de esperar a santa lucía con ansiosa ilusión. Sen embargo, segue sendo un día especial, como findano, no que lle deixo os mandos a esa eu que o mira todo e o conta todo e o remira todo e o reconta todo... Gracias polas mensaxes e as chamadas e por acabarme coa batería do móbil (disque é un bo sinal superar as expectativas que ten a tecnoloxía sobre a nosa vida social), o meu eu recontador tomou nota e fíxome saber que non hai maneira de sacarlles déficit vital a estes 26 anos.
P.D. Hai un home que pide á porta da delegación. Nunca lle din nada (o da esmola é outro tema e debe ser tratado noutro momento), pero sempre me saúda cun sorriso. Acábame de subir unha cocacola. "No se me ocurrió nada mejor", dixo, "las flores de pascua estaban acabadas".
No comments:
Post a Comment