24 Nov 2006



Hai días bos e días menos bos. Días nos que me sinto cómoda coa xente coa que me tocou vivir esta aventura e días nos que me gustaría meterme todiña dentro da miña pel e pecharme cunha cremalleira. É neses días, como hoxe, cando chega a morriña. Non da terra, senón da xente.
Cantos cumpres teríamos para celebrar, por certo.

Engádega. Non estou de mala hostia. Estou triste. Estou triste e incómoda. E póñenme aínda máis incómoda e aínda muito máis triste que confundan a miña tristeza con enfado. Disgústame muito máis estar triste que estar enfadada, porque o primeiro escapa claramente ao meu control.

No comments:

Post a Comment