Vou ao cine con Z. e vemos a última de M. Night Shyamalan. Z. odiouna. A min fíxome gracia ese punto Hitchcock que ten sufrir cos plano de follas e herbas movidas polo vento, gustoume a beleza atolondrada de actriz de cine mudo que tiña protagonista e encantoume o frikismo dese director que se mete nos títulos de crédito como o actor que dá vida a unha personaxe que nunca aparece nin fala na película. Faime gracia Shyamalan porque é evidente que el tamén se divirte facendo o que fai.
Só teño un pero. O final, claro.
E para a próxima elixes ti e queixome eu, prometido.
Sobre todo, se me levas a ver unha chiringallada desas.
No comments:
Post a Comment