O Santiago Austral non é unha cidade turística. Non é unha cidade bonita, non ten bos museos nin unha arquitectura peculiar nin bo clima nin monumentos espectaculares. Pero é unha cidade perfecta para entender Latinoamérica. É unha cidade imensa, contaminadísima, na que barrios tan pobres e conflitivos que nin os carabineros se atraven a entrar neles conviven coa burbulla da clase alta, escondida na cordilleira, onde non chegan nin o transporte público nin a contaminación.
Eu vivía a medio camiño entre os dous Santiagos. Pola mañá almorzaba un riquísimo café de Panamá cun croissant no coffe club de Providencia e pola tarde escapaba cara ao outro lado da praza Italia, na busca do Chile, da Latinoamérica, que lera nos libros, que vira nas películas, que levaba na cabeza e que non puidera vivir.
No comments:
Post a Comment