Vai facer un ano que comezamos a albiscar a despedida, que volveron asexarme as dúbidas vitais, que recibín a visita do As de Espadas. Vai facer un ano que aprendín que parezo menos cínica do que son e que son menos cínica do que creo, que aprendín que sei o que quero aínda que xogue a non sabelo e que non hai carta nin disciplina esotérica que me diga como teño que vivir a miña vida. Vai facer un ano que aprendín que hai partes de min mesma que non quero negar, como hai partes de min mesma que me nego a aceptar. Vai facer un ano dos derradeiros ceos en chamas e o azar, outra vez o azar, faime trazar unha visita ideal ao Santiago Austral para unha das mulleres marabillosas que me regalou a experiencia habaneira.
No comments:
Post a Comment