Despois de seis semanas traballando 16 horas ao día collín unha tarde libre para ir gavear monte arriba con algúns (e algunhas) habaneir@s. No choio miráronme como se fora a tía máis estrambótica do planeta. En vez de ir durmir a mona 20 horas seguidas... Pero a verdade é que a conversa cómplice, o cansanzo físico e a limpeza visual foron a mellor terapia contra os agobios profesionais e as preocupacións persoais. Amáis, agora que xa comprobei que as miñas enfermidades crónicas (e as miñas habilidades etílicas) desapareceron co achado, desconfío do poder desestabilisador da miña cabeciña e estudio outras posibilidades.
Be new age, my friend.
No comments:
Post a Comment