Notas para unha turista galega no Santiago Austral (III): Bellavista

Bellavista é o barrio tradicionalmente bohemio de Santiago. Nel está a casa de Neruda na que entraron a saco tralo golpe militar, a Chascona, e a maior parte dos teatros e locais de moda da cidade. Ten un punto bohemio pijolas que a min me botaba un algo para atrás, pero ten tamén algunha das mellores flores urbanas que vin na miña vida. En calquera caso, paga a pena velo.



Se o visitaramos xuntas, chegariamos en metro a Baquedano. Esa é a praza Italia, núcleo das manifestacións e das broncas e límite último para os habitantes do Santiago rico que non saben mui ben que é o que hai máis alá. Dende alí teriamos que cruzar o río Mapocho, tapando o nariz e a mente, para non pensar que nese país no que as farmacias se negan a vender a píldora do día despois "porque é inmoral" hai pequenos abandonados que viven baixo as pontes deste río envelenado. Cruzariamos o Mapocho, digo, sen pensar, e nada máis pasar o río á esquerda atopariamos o mercadillo no que descubrín o cubo de Rubik e, á dereita, a maioría dos obradoiros de lapislázuli da cidade. Subiriamos por Pío Nono ata a galería pijolas na que sempre hai música en directo e que sempre está chea de guiris e comeriamos un xeado de iogur, antes de sentarnos nunha terraza a beber unha litrona de Austral. Despois, comeriamos unha empanada de queixo e choclo, tomariamos unha copa a medias na Casa al Aire con algún cantautor imitando a Sabina de fondo e, se o corpo aguantase tanto alcol, iriamos botar un baile a Bombero Núñez. Seguramente, ao Clandestino.