18 Dec 2008

Crying won't help you now

Now I just keep on starring
Into the black eyes of the truth

We'll have to learn to live up on our own somehow



A imaxe atopeina aquí, pero aínda non probei coa autohipnose

Dábame medo escribir este post, porque son consicente de que esto parece o diario desquiciado dunha ciclotímica, pero é que este 2008 está sendo un ano mui complicado, de altos e baixos, e está visto que antes de morrer quere deixar dita a última palabra. Hai tempo lera por aí que pararse é moito mellor que perseguir a sombra da melancolía, que insistir na espiral que deixa as cousas no centro dun espazo no que a respiración se dificulta... E eu creo que necesito parar. Necesito viaxar, necesito voar, aínda que sexa coa imaxinación. Necesito sair deste centro no que o aire se me (se nos) empeza a facer irrespirable.
__
*E si, outra vez Camilo Franco... Estoume poñendo algo repetitiva. De feito, tiña outra imaxe marabillosa (O son da auga non lle impedía ver, / se non pensar.) pero tres veces nun mes era excesivo ata para María do Cebreiro.

No comments:

Post a Comment