¿Como era iso de que a min a sanidade catalana me tiraba do aire? ¡Que pouco tarda a vida en traernos ó rego! Onte fun ó médico. Nada serio, donguorri, pedira vez hai tres semanas para consultar un par de efectos que ten a vida urbana en min. Pedira cita ás nove da mañá, a primeira da lista, para non ter que esperar. Bendita inxenuidade... obviamente, o ghicho non apareceu ata as 9.40. Iso sí, fun a primeira en entrar. Xa cando me chamou reparou no segundo apelido... repetiuno como para si... reflexionou:
-¿Eres desplazada?- Que capacidade de síntese, a miña vida nunha palabra.
-Pozzi.
-¡Una ghalleguiña!
Silencio sepulcral. Tema delicado. Os cataláns que se cren que -iñando falan galego espertan "ese tigre que hay en mi". Boto man do tantra aprendido dese gran filósofo da postmodernidade, Carl Winslow: "uno dos y tres yo me calmaré, cuatro cinco y seis todos lo vereis".
-Yo también soy medio ghalleguiño, ¿sabes? Falo algo de galego. Mi madre era de la terriña, de la coruña.
"Uno dos y tres... "
-Tú eres de Lugo ¿no? Me encanta Lugo, Castro de Rei... tengo un amigo en Castro de Rei. Es médico también. Se llama Ignacio. A lo mejor lo conoces...
"... todos los vereis."
-Yo es que no conozco a "mucha" gente en Castro de Rei.
-Ay, Galicia, qué bien se come en Galicia, eh.
-Ya... bueno, yo es que estaba un poco preocupada...
-... y se vive, eh, se vive muy bien en Galicia.
-Sí, bueno, ya, pero yo quería saber si... (afórrovos a consulta)
Cala a boca (por fin). Calamos os dous.
-Es mejor que te de vez para el especialista. Así no te molesto hablando de tus... partes.
Aquí, amigos e amigas "se acabó lo que se daba". As nosas "partes" (como concepto) colonizaron novos terreos, porque a dúbida non ía por aí. Xuro polo máis sagrado que tentei convencelo de que a min non me molestaba falar das miñas "partes". De calquera delas. E que, ademáis, esta parte en concreto non tiña relación algunha co aparato reproductor (alomenos co meu). Pero foi inutil, chantoume o volante "preferente" para o xinecólogo e chimpoume (literalmente) fóra da consulta.
Levitei cara ó mostrador de atención ó cliente (ou é ó paciente), fixen unha cola/cua/fila (¡axuda!) de vinte minutos, tentei razoar coa enfermera (obviamente foi inútil) e acabei por acepta-la cita para o xinecólgo... ¿non din que hai que ir unha vez ó ano? Non hai mal que por ben non veña (esto debe se-lo que os entendidos chaman transposición)
5 May 2004
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment