From Cicely, tamén coñecida como Bonito Town.
Cheguei onte á noite coa intención de buscar casa propia e non dar a vara máis do estrictamente necesario en cas'Fleishman. Sen embargo, as doutoras teñen un piso enorme e luminoso e barato e a compañía é agradable e aseguraron que non lles importaba que me acoplase... e eu son débil, non me atopo vivindo soa... supoño que non estou segura de se me daría aguantado tanto tempo seguido. Así que xa estou instalada. Agora só me queda facerme co cuarto (que era o dos nenos e ten dúas camas xemelgas e unha lámpada e un papel pintado horribilísimos) e coa vila.
Hoxe tentei erguerme cedo para ir dar unha volta. Non llo digades a ninguén, pero fun ó concello pedir un mapa. E, flipade, déronmo. No meu paseo tropeceime co mercado, non comprei nada porque me daba pereza ter que pasar pola casa pero despois arrepentinme porque non teño nada máis para comer que a empanada de zamburiñas que ceamos onte (e xantei hoxe).
Na delegación, moi ben. Curramos moito. En fin, curran moito, eu de momento tento entorpecer o mínimo... e poñerme pronto ó día para non sentirme tan inútil. O malo son as pequenas concesións que vas facendo: encher as noticias, copiar comunicados tal cal, escribir en castelán (e mesmo traducir o que xa escribiches)... É o meu maior defecto como xornalista do mundo real, seino, pero non podo evitar dar coa cabeza unha e mil veces na mesma parede.
E pouco máis, estou cansa e teño entendido que os bares da mariña son moi esixentes coas visitas...