Me quito el cráneo, que diría aquel.
A que isto escribe non é demasiado friqui nin moito menos está desocupada. Ben, algo sí que o estaría o día que empezou a experimentar co blog. Ano e medio despois, moito lle reina saber que hai alguén ao outro lado. E que cada día somos máis. Cadaquén coas súas teimas, opinións, lercheos ou a súa pequena historia que contar. O blogmillo está inzado de pequenas leiras máis ou menos vizosas, propiedade de friquis, de desocupados, de escritores con ínfulas, de escritores sen ínfulas, de poetas do cotián, de cronistas do futuro. Ou moito talento hai aquí ou moito Fertimón lle botaron. No país do minifundio como non ían triunfar os blogs.
María Yáñez