Vacacións non remuneradas

Imaxe copipeisteada vilmente de unha páxina persoal con fotos bastante chulas

Levo dende o luns no paro... parece que finalmente serán dúas semanas de "descanso", pero eu non volas teño todas comigo. Valado City acolleume como máis me gusta a min, con choiva e con milleiros de pequenas cousas por facer. Como sempre, vaixeime das miñas rutinas cunha axenda repleta de must do e a intuición de que acabaría por non facer ningunha. A saber: recoller o meu DNI renovado, por fin, despois de nove meses caducado; recoller o título do CAP; poñerme ao día nas vidas dos amigos de vello; recuperar o cariño do sobriño máis guapo do mundo; quedar para tomar algo cos de teatro; recuperar o tempo perdido cos de amnistía; ir ao cine; ler os libros que teño atrasados; ver os dvd's que me deixaron cando me fun para Cicely; e, a xoia da miña corona de raíña republicana, poñerme coa tesina. Evidentemente, da lista anterior só podo tachar o do sobriño, que as miñas horas me custou, e o de teatro. O venres, amighiños, actuamos en Valencia. Estas vacacións non remuneradas hanme custar horas de sono (non durmo ben dende o luns) e un nivel de sicoanálise que hoxendía se me fai algo incómodo, pero parece que tamén me regalarán uns minutos de felicidade total reconcentrada... que vos dicía eu dos meus tempos vitais?