16 Nov 2005
Aquelo dos tempos vitais...
...dá noxo. Xa estou de volta, pero ando algo escondida. En parte porque non tiña internete a man e en parte porque non estou con ánimos. Necesito que pase algo, que a miña vida volva coller algo de velocidade e que a dobre sesión de Gilmore Girls deixe de ser o máis emocionante dos meus días. Síntome como se estivese perdendo o tempo, esperando un tren que nunca chegará.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment