Kafka...

...era un tío moi listo. Raro pero listo, se é que estos termos se contradin. Ó mellor é por iso que agora utilizamos o seu nome para referirnos a un proceso xudicial no que unha desas persoas que cambia o mundo se ten que sentar no banquiño dos acusados por presentarse nunha inauguración oficial cunha carauta de porquiño, un cartel de Adeus ás armas e, atención, unha mochila. Póñase un til de gravidade máxima no feito de que alguén coa cara tapada levase unha mochila a uns 100 metros de Manuel Fraga Iribarne e minimícese o feito de que ao ex-presidente non lle agradasen moito as críticas.



Nun principio acusárano de atentando. Despois apareceu un vídeo da tele local no que as mentiras das forzas e corpos de seguridade resultaban tan evidentirmas que tiveron que rebaixa-los cargos ao de resistencia. Onte o fiscal xa falou de faltas máis ca de delictos, ao tempo que tentaba restarlle fiabilidade ao vídeo asegurando que había un corte sospeitoso... Foi a primeira vez que asistín a un xuízo e, sinceramente, non me ofreceu a máis mínima confianza no sistema. Será o menos malo, pero evidentemente non é bo.

Dúas das testemuñas da defensa foron un cámara e unha xornalista. O papel dos medios neste caso é tan trascendente que me intrigou como tratarían o xuízo. Non o vín na tele. Non o oín na radio. En El País, Xosé Hermida exhibe impudicamente a súa liberdade titulando El fiscal pide un año de cárcel para un pacifista que protestó en un acto de Fraga, mentres que en La Voz e El diario de Lugo y su provincia non están tan estupendos. Recordemos que a culpa non é de quen as escribe. Dígoo porque o sei.