Como vos din a brasa nos malos momentos, hoxe véxome na obriga de contarvos o contenta que estou. Non sei moi ben a que se debe esta súbita alegría... Ao mellor é porque non pasei 12 horas seguidas no Ceco. Ou porque paseei un cacho ao sol. Ou polo bocata que comín na cafetería do Reina Sofía, cunha asturiana xenial. Tamén pode ser porque (outra) asturiana xenial me deixou a súa cámara dixital. En calquera caso, benvida sexa.
PD1/ Grazas, compañeir@s, pola referencia. Para outra, e se non é muito pedir, avisade, que limpo un pouco a casa. Foi como recibir visita xusto o día que decides non facer a cama, nin fregar os pratos (do día anterior)...
PD2/ Os programadores de Cuatro (non sei se intencionadamente) ofreceron esta noite unha clase maxistral de xornalismo televisivo, do que se debe e do que non se pode facer nunha reportaxe para TV. Totalmente a favor de Sistiaga. E que Muñoz de Mesa volva falar de cine, por favor.
No comments:
Post a Comment