E non foi o corazón. Fun buscar a miña irmá á estación de buses e, nos tres minutos e medio que tardei en chegar do metro ás dársenas, quedei sen os 40 eurazos que acababa de quitar, sen DNI, sen as tarxetas da Caixa, sen o carnet da USC, sen a tarxeta do videoclube, sen o ticket do metro e (o que é peor) sen a carteira que me trouxera La Lore de Guatemala. E non quedei sen móbil porque o levaba na mau para mirar a hora.
A conversa cos de seguridade, inenarrable, e a visita á comisaría... daría para escribir un libro de relatos.
No comments:
Post a Comment