Os tempos son idos

Fóronse. Nevounos. Comenos. Durmimos. Falamos. Recordárnonme que é o que son e que é o que non son (parece evidente, pero non o é). Hoxe pola mañá, Z. deixoume no Ceco e saiu cara a Potes. E eu quedei soa. Comigo, quero dicir. Durmin toda a tarde e decidin cear cos do master. Non debía. Hai un rapaz que me enche o ollo. Ven a ruso. Ten unha chapa de "Palestina Libre"... xa vos contarei.