Estou de volta no (frío) Santiago austral. Na foto, er peli explícanos in person o mosqueo machupichero que publicou en El País. Teremos que irnos preparando, vése que é o que nos espera a nós esta finde.



Nada máis aterrar, en fin, atopeime con eses compañeiros de viaxe que non sei se merezo pero que agradezo, cos seus paseos de fin de semana, cos seus planes de viaxe e coas súas charlas e cotilleos. Atrás quedaron as estampas familiares no vrao madrileño (gallifante para quen adiviñe onde saquei a foto).



As exquisiteces gastronómicas que nos ten vetado o puto SAG.



Os seres queridos (na foto, o guaperas do meu sobriño), aos que, por certo, deixei con toda a alegría e tranquilidade, sinceramente, vista a incríble recuperación do accidentado (grazas outra vez a todos polos ánimos).



E as 56 horas de viaxe, Andes pa'cá, Andes pa'cullá.

E eu non digo nada, pero mañá hai dez meses que os crucei por primeira vez.