Esta no será otra canción de amor, aunque he de reconocer que no me importa decir lo que todos ya saben... Un dous tres. O ritmo que marca o seu pé báteme nas tripas. Un dous. Sinto nos osos os seus toques decididos. Un dous tres. Erízame o corpo todo o son da madeira rasgando a pel. Un dous. Peta suavemente cunha baqueta contra a outra e o sangue detense nas veas do pescozo. Un dous tres. Decarga con forza e a súa violencia péchame os ollos a boca o nariz os oídos a pel. Un tres catro. Esta no será otra canción de amor, aunque he de reconocer que cuesta más olvidar que odiarte o amarte...
___
* A afoto é de anITA, claro.
No comments:
Post a Comment