O pudor

O camiño non eran todos os pasos xuntos.

Escribir un blog como este ten muito que ver co pudor. Máis coa súa forma que co seu tamaño, supoño. Ten que ver coas partes de min que quedan ao aire. Ás veces olvido que hai outras partes. Olvido que hai historias que non podo contar, aínda que queira, aínda que sinta que teño que facelo.
Onte empecei un post que non dei acabado.
Hoxe, escribín outro.

Era o primeiro paso.
Eran os pés*

Onte deches o primeiro paso do resto da túa vida e dáme medo non ser capaz de dicirche canto me alegro.
___
* Outra vez María do Cebreiro.