O meu paraíso está cheo de sombras. Sombras boas. Sombras que xurden, como todas, da luz. Sempre me gustaron. Sei que é nelas onde reside a beleza, a fondura. Sen embargo, ás veces, desexo que desaparezan. Ás veces, como hoxe, quero que a luz o invada todo. Que me cegue. Que me leve. Que borre as árbores as pólas as follas as pozas e ata o camiño. Quero cambialo todo, o bon e o malo, polas sabas quentes e luminosas do meu cantiño lugués.
No comments:
Post a Comment