Hai xente que ves entrar na túa vida con determinación. Para quedarse. A min, ao principio agóbiame un pouco tanta certeza, así que moneo. Fágome a ocupada. Xogo co pelo. Movo os papeis. Tecleo compulsivamente. Non te apures, eu espérote abaixo. E eu intento non apurarme. Moneo. Xogo co pelo. Movo os papeis. Tecleo compulsivamente. Cando por fin chego abaixo, comprobo que non só me esperou, se non que atopou un oco debaixo dunha árbore do xardín e sacou un libro cun título dificilmente mellorable. Nese momento, como non sei que dicir, fágolle unha foto, déitome ao seu lado e disfruto o sol a brisa e o aroma do verán.
___
*Foi un pracer compartir silencios, angoxas e teorías contigo. Espero que esteas cómodo debaixo desa árbore, porque me gustaría que te quedases. Como sei que valoras a lentitude, sei que non che importará que tardase unhas horas en dicilo.
No comments:
Post a Comment