Etapas...
 
Agora que está de moda o "tur" é o momento de falar de etapas. A vida componse delas, disque... Etapas máis longas ou máis curtas que ás veces non sabemos moi ben cando comezan e rematan. E máis veces aínda, non podemos rematar cando nos peta. Eu pensei que pechara unha, hai xa un tempiño, pero non estaba no certo. Confieime e pilláronme coas defensas baixas, malia o Redoxón das mañás...Este día vino, paseando. Collido da man de outra que non era eu. E doeu. Non no momento, fíxenme a dura e confieime. Pero pasaron as horas e foi como se saíse o negrón dun golpe, que se nota en frío. E agora vai pasando, por minutos. Se non toco a mazadura non sinto nada, pero se paso a man por riba dela aínda manca máis do que quixera. ¿Será o comezo do final dunha etapa? Ou mellor aínda, ¿será o comezo dunha nova?