Semana de histeria colectiva e individual.

• Comezamos os ensaios diarios; nós durmimos cinco horas e, a cambio, a obra vai tomando forma. Teño unha escea xenial, triste e fermosa... encántame, reconcíliame co mundo, pero non vos podo adiantar nada.
• Foi tamén semana de pegada de carteis. A primeira foi cos de Amnistía, con nocturnidade e alevosía. É divertido o de ir coa basoira e o cubo pola cidade adiante, tapando anuncios de disco Hermo. Despois fun con miña irmá polos comercios lugueses, remprazando os do Entroido e compartindo portas cos do Comercio Solidario e cos de Xesus-Cristo. O gremio máis xeneroso, o das zapaterías.
• Hoxe comprobaremos se tanta cartelería da resultado, ás oito no Gustavo Freire outing dunha servidora no espectáculo máxico Armas Baixo Control, agasallo do Mago Antón e cía. para Amnistía Internacional de Lugo. Xa vos contarei en que condicións viven os coellos brancos que saen dos sombreiros de copa.
• Estes días tamén andiven a voltas co post que teño prometido e que non sei se serei quen de escribir... é un streap-tease mental que non sei se estarei preparada para ofrecer. Alomenos mentres non teña tempo para facelo ben.
• E tampouco me gustaría olvidarme desa tarde de CAP en Compostela. Hai poucas cousas que me enfaden, pero conducir tres horas para presenciar catro horas e media de conversa de bar entre filólogos descoñecidos é unha delas. Meu deus, estudiar unha carreira debería de estar contraindicado. Seremos todos así? As primeiras dúas horas de debate sobre se as preguntas de comprensión lectora para o alumnado de secundaria deberían limitarse a parafrasea-lo texto colléronme por sorpresa. Que prepotencia! Serían eles tan inútiles cando eran rapaces? Un descanso e un chute de cafeína máis tarde xa puiden goza-la experiencia como merecía, rindo. E como non rir?
Chiste de filólogos:
Esto é un profe que lles di ós seus alumnos (galegos):
-Un exemplo de epíteto é "herba verde".
E dinlle os alumnos (galegos):
-E logo a herba seca?
(Risas)
E di o profe:
-Si, tedes razón. A herba pode non ser verde. Pois logo, "nubes brancas".
E dinlle os alumnos (galegos):
-Profe, as nubes non son brancas, son grises.
(Risas).
Iso sí... os de filoloxía non chegan ó nivel cómico de insignes alumnos de xornalismo como Pura Zato ou Natacha con debates como aquel sobre a lonxitude da cola (?) do vestido de noiva de Lady Di.