Ando redefiníndome. Ao meu carón, o artista anteriormente coñecido como pikiniño constrúe e destrúe personaxes e casas e traballos e vidas con pasmosa facilidade. A min ultimamente cústame algo máis desfacer os niños nos que me vou acubillando... pero sei que é un paso imprescindible para facer outros cestos cos mesmos bimbios, así que opto por retirarme ao cuartel de inverno e tirar de vellas tácticas, de eficacia mil veces probada, como o sobriñeo, o madriñeo e o mequeo compulsivo, a limpeza xeral da vella habitación na casa petrucial, a lectura practicamente obsesiva dos libros que levo meses acumulando, a selección dos recordos que paga a pena gardar e das fotos e fotos e fotos e fotos e fotos e fotos e fotos e fotos e fotos e máis fotos que paga a pena conservar (aquí me temo que non fun mui selectiva), o tapeo con anecdotario e posterior reflexión, a construcción de listas de Mustdo e, sobre todo, a petición absolutamente descarada e descarnada de consellos vitais.
Acéptanse, precísanse, consellos vitais.
E mecos, muitos mecos.
No comments:
Post a Comment