Edito un (fermoso) itinerario histórico musical por Valado City coas cuecas que me regalou La-Fran e que lle encantan a miña nai de fondo. Mentres, a impresora cuspe o programa da delegación galega na feira de Boloña. Ando a mil. Teño a maleta sen facer, dous textos por corrixir e unha conferencia ás oito da tarde que me leva a vida. E á que non vou poder ir. Recibo simultaneamente unha chamada dos de Cicely, inesperada inintencionada e divertidísima, e unha mensaxe da nosa flor londinense. Sinto a ausencia das outras vidas que vivín no mesmo músculo no que me proe a ilusión desta que comeza.

Mañá marcho uns días a Italia, pero estou máis aquí ca nunca.