7 Apr 2010

Outing VIII

Ata o ano pasado non borrara a ninguén da miña vida.
Sorprende (e asusta) que sexa tan fácil.
at
Labels:

5 comments:

  1. Sabela8:43 am

    Eu nunca borrei... pero ás veces esvaece a tinta, supoño

    ReplyDelete
  2. besbe8:37 pm

    Boto de menoso botón de "non me gusta". Ao meu ver é o peor que lle podes facer a outra persoa, negarlle a existencia, anque so (un so enorme) sexa a súa existencia para ti. Iso é crear ermos.

    Non sei as circunstancias dese borrar, pero agora mesmo paréceme a cousa máis cruel do mundo.

    ReplyDelete
  3. besbe8:38 pm

    cruel e triste

    ReplyDelete
  4. emereci9:27 pm

    Se ser cruel é "deleitarse en facer sufrir" ou "complacerse nos padecementos alleos", négome a verme reflexada nese espello. Nin busco nin gozo co sufrimento alleo. Punto.

    Pero se cruel é "duro" ou "violento", acepto a violencia. A miña e a dos demais. Por exemplo, a túa. Se cadra é unha obviedade, pero a min paréceme cruel acusar a alguén de crueldade. Muito máis, como ben dis, sen saber as circunstancias. E se acepto esa crueldade, esa violencia, é porque entendo que é un reflexo da miña, que tamén aceptei, no seu momento, porque foi un reflexo da que eu recibín. E así.

    Triste é, en todos os casos. Tamén cando as persoas se esvaen soas, como a tinta ao sol, como di Beluka. Pero hai cousas máis tristes. E máis crueis. E eu estouche mellor así. Dou fe.

    ReplyDelete
  5. besbe8:38 am

    Si, fun (son) violenta máis non te acusei de crueldade, falaba da idea en si, a secas, e coñecendo so as circunstancias doutros casos que a min me tocaron ver nas que iso aconteceu e nas consecuencias que trouxo.

    Pode ser que o teu concepto de borrar non teña nada que ver co que eu coñezo e, dende logo, non vou ser quen diga que ti es isto ou o outro. Non.

    Por iso é polo que me sigue parecendo algo cruel e triste. Despois, alédome que ti esteas ben.

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)