A canción de onte foi Nutshell, do grupo Alice in Chains. O disco, de 1994, é Jar of flies. Di Borja:

Que terá 1994 que tantos discos me gustan dese ano? Non o sei. A Alice in Chains, nembargantes, descubrinos moito despois a través dunha canción (What the hell have I) da banda sonora de Last Action Hero. Si, a peli de Arnoldo o Gobernador (e futurible presidente). É outro dos grupos de Seattle que tanto me gustan (Pearl Jam, Soundgarden...) aínda que, a diferencia destes (e de Nirvana), pretendían ser unha banda de metal cando o grunge estaba nacendo. O que pasa é que, claro, cando eres da mesma cidade que Nirvana e Pearl Jam, xusto cando o grunge comeza a medrar, ou te volves grunge ou vas á merda, polo que cambiaron un pouco de estilo (cousa que non lles veu mal, na miña opinión). Polo demáis, é a típica* historia duns tíos que se coñecen no instituto, montan unha banda e vailles máis ou menos ben de cara á galería, pero entre eles andan sempre a hostias. Ó final da historia, o cantante aparece morto de sobredose (din que de coca e de heroína, á que se dicía que era adicto dende había moitísimo tempo).

*N. de T. "típica mítica"

Nutshell

We chase misprinted lies
We face the path of time
And yet I fight
And yet I fight
This battle all alone
No one to cry to
No place to call home

Oooh...Oooh...
Oooh...Oooh...

My gift of self is raped
My privacy is raked
And yet I find
And yet I find
Repeating in my head
If I can't be my own
I'd feel better dead

Oooh...Oooh...
Oooh...Oooh...