Posteo rápido dende Barajas. Envolta pola néboa febril desta gripe traidora e encirrada pola imaxe que C. V. sementou en min, vivo esta viaxe surrealista como unha das aventuras máis divertidas dos últimos tempos. A tos e a afonía son a coartada perfecta para gozar as performances alleas sen máis responsabilidade cá de rir, ou non, cando acaba o espectáculo...

Di Xuan Bello no primeiro capítulo dun libro mui chulo que emprego como burbulla en caso de extrema necesidade que a verdade tamén se inventa. Que a vida é sempre unha mentira máis ou menos ben contada. Engado eu que a vida, cando é mentira, pode ser tremendamente divertida.
Ou non.