Nas series norteamericanas, sobre todo nas malas, cando unha personaxe se sinte perdida atascada agobiada ou triste soa o timbre. Soa o timbre e a personaxe en cuestión responde enseguida. Ansiosa. Coming! Pero tropeza con algún obxecto. Coming! Pon algo máis de roupa. Coming! Péinase ou despéinase. Coming! Fai o que sexa, calquera cousa, para darnos tempo a comprender que o que hai detrás desa porta é un xiro inesperado. Un encontro emocionante. Unha historia mellor.
Danme ganas de abrir a porta e tocar eu mesma o puto timbre.
skip to main |
skip to sidebar
É mellor calar e parecer estúpida que abrir a boca e confirmalo?
Son
Fago muitas a-fotos
E conto
Contos
Desde hai anos xa
-
▼
2010
(126)
-
▼
April
(20)
- I made up my mind
- Porque ella lo dijo
- Os nadies
- Lento pero viene
- A single man
- No meu moleskine XXXVI: Enfadados
- Outing IX
- Post-xornalismo
- Cultura sexy
- George Orwell
- Roxar
- Zapatillas alleas
- Níxer
- The Lady from Shanghai
- The third man
- and you could have it all my empire of dirt
- O timbre
- Outing VIII
- Enid Blyton
- No meu moleskine XXXV: Comprensivos
-
▼
April
(20)
E que re-utilicedes todo isto
ding dong? :)
ReplyDeletesí, eu sempre que estou agobiada ou triste penso nas "putas" películas e series americanas, que nos fixeron creer que os días son unha continua sucesión de cousas emocionantes...
ReplyDeleteen todo caso, se o timbre non sona, sempre podes sair ti e tocar no timbre doutro. O meu está desexando soar ;D
Pero que listas. Non vale, tedes que vir ata aquí!
ReplyDelete:)
E digo eu, estás certa de que queres que a túa vida sexa coma unha seríe americana das malas? Mira que empezar empezar medio ben, pero acaban sendo culebróns intragables ou unha sucesión de clichés predicibles... :P
ReplyDeleteUn biquiño, que o timbre non o teño a man.
levanta xa, que xa tocaron varias veces e ti sigues no sofá, penso que te durmiche.
ReplyDeleteBicos